Postać Napoleona wywoływała i nadal wywołuje różnego rodzaju kontrowersje. Z jednej strony jest uważany za jednego z najwybitniejszych przywódców, strategów, reformatorów ustroju państwowego i prawa, a z drugiej strony za tyrana i agresora. Pan Piotr przytoczył życiorys i różne ciekawostki z życia Napoleona Bonaparte.
15 sierpnia 1769 r. w mieście Ajaccio na Korsyce Letycja Bonaparte, dziewiętnastoletnia żona pewnego miejscowego szlachcica zajmującego się praktyką adwokacką, urodziła dziecko. W ten sposób powiększyła się rodzina Carla Bonaparte, niezamożnego korsykańskiego adwokata. Nazwano go Napoleon. Ojciec postanowił wychować chłopca na modę francuską i gdy ten podrósł, umieścił go na koszt rządu w jednej z wojskowych szkół we Francji.Napoleon miał 3 siostry i 2 braci.
Na początku 1779 roku, po żmudnych staraniach, udało się ojcu odwieźć dwóch starszych synów - Józefa i Napoleona - do Francji i umieścić ich w kolegium w Antun i na wiosnę tegoż roku dziesięcioletni stypendysta został przeniesiony i umieszczony w szkole wojskowej w Brienne, we wschodniej Francji. Napoleon uczył się doskonale. Poznał świetnie historię Grecji i Rzymu. Pociągała go również matematyka i geografia. W 1784 r., mając piętnaście lat Napoleon ukończył pomyślnie naukę w szkole w Brienne i przeniósł się do szkoły wojskowej w Paryżu, po ukończeniu której oficerowie wstępowali do armii. Napoleon gorliwie słuchał wykładów i czytał. W pierwszym roku nauki spadło na niego nieszczęście: do szkoły wojskowej w Paryżu wstąpił w końcu października 1784r., a w lutym roku następnego zmarł jego ojciec.Rodzina pozostała prawie bez środków do życia. W starszym bracie Napoleona, Józefie, nie pokładano żadnych nadziei, był bowiem niezdolny i leniwy. Szesnastoletni Napoleon wziął na swe barki troskę o matkę, braci i siostry.
Po roku przebywania w paryskiej szkole wojskowej, 30 października 1785 r., wstąpił do armii w stopniu podporucznika i wyjechał do pułku stacjonującego na południu, w mieście Valence. Życie młodego oficera było ciężkie. Większą część pensji posyłał matce, pozostawiając dla siebie tylko tyle, ile było konieczne na najskromniejsze utrzymanie; nie pozwalał sobie na żadną rozrywkę. Swój wolny czas spędzał na czytaniu książek, które pożyczał mu księgarz. Najbardziej interesowały go książki z dziedziny historii wojen, matematyki i geografii oraz opisy podróży.
Rok 1795 był jednym z punktów zwrotnych w historii francuskiej rewolucji. W roku 1796 otrzymał naczelne dowództwo nad armią włoską. Kampania włoska otworzyła szereg jego zwycięskich wojen, które zrobiły z niego władcę Francji i Europy. Pobiwszy Austryjaków pod Lodi, obległ Manutę, pobił armie idące na odsiecz pod Castiglione, Bassano, Arcołe i Rivoli, zdobył twierdzę, zmusił papieża do pokoju w Tolentino, Austrię zaś do traktatu w Campo Farmio (1797), który ustalił strefę wpływów austryjackich i francuskich we Włoszech. Chcąc zadać cios śmiertelny głównej przeciwniczce Francji, Anglii, przedsięwziął w 1789 roku wyprawę do Egiptu, rozgromiwszy Maneluków pod Piramidami zajął Kair.
Za zgodą cara Rosji Napoleon utworzył z drugiego i trzeciego zaboru pruskiego Księstwo Warszawskie. W celu zgniecenia głównego wroga, Anglii, ogłosił Napoleon Bonaparte blokadę kontynentalną, spodziewając się pozbawić ją stosunków, a w 1797r. pod jego rozkazami były Legiony Polskie.
Udany podbój Egiptu został zneutralizowany atakiem Wielkiej Brytanii, która pod wodzą Horacego Nelsona zniszczyła desantową flotę Napoleona 1 VIII 1798 pod Abu Kirem, co spowodowało uwięzienie zwycięskiej armii francuskiej w Egipcie. Wkroczył do Syrii, napotkał na niezłomny opór pod twierdzą Akkonem, wrócił do Egiptu, pokonał Turków pod Abu Kir. Z gazet przesłanych mu złośliwie przez Anglików dowiedział się o podstępach drugiej koalicji anty francuskiej, o utracie przez Francuzów Włoch i zagrożeniu samej Francji. Podjął decyzję powrotu i odpłynął z garstką przyjaciół do Francji, zostawiając swoich żołnierzy pod wodzą generała Jeana Baptiste Klebera. Francuzi utrzymali się do 1801 roku po czym musieli kapitulować. Wyprawa egipska pod względem politycznym i wojskowym przyniosła całkowitą klęskę. Natomiast sukcesem było odkrycie hieroglifów przez naukowców, którzy uczestniczyli w podboju Egiptu.
W wyniku sukcesów w odnoszonych polityce wewnętrznej oraz podbojów militarnych w 1804 r. senat obrał Napoleona dziedzicznym cesarzem Francuzów, co zatwierdził plebiscyt 3,5 miliona głosów.
Pod wpływem nalegań marszałków Napoleon abdykował 6 kwietnia, zrzekając się władzy. Koalicja zawiązana przeciwko Napoleonowi zażądała jednak bezwarunkowej kapitulacji, której Bonaparte dokonał 11 kwietnia 1814 roku. Zesłano go na wyspę Elbę 20 km od wybrzeża Włoch.Napoleon uciekł z Elby 26 lutego 1815 roku i powrócił do Francji 1 marca 1815 roku.
Tak rozpoczęło się słynne 100 dni Napoleona, zakończone ostatecznie jego klęską 18 czerwca 1815 roku w bitwie pod Waterloo na terytorium. Wojny napoleońskie zakończyły się na terenie Belgii w 1815 roku kapitulacją Francji i internowaniem obalonego Napoleona na Wyspie Świętej Heleny, na południowym Atlantyku.Zmarł w wieku 51 lat.
CIEKAWOSTKI Z ŻYCIA:
Mając 27 lat poślubił owdowiałą Józefinę.
Napisał Kodeks Napoleoński, który istnieje po dzień dzisiejszy.
Przyjął nieznaną taktyke wojenną.
Wprowadził także we Francji po raz pierwszy na świecie obowiązek nieodpłatnej nauki w szkołach publicznych dla ludzi obu płci wszystkich stanów.
Potrzebował jedynie 2 godzin snu w ciągu doby.
Na podstawie listów oraz rozkazów, które pisał Napoleon Bonaparte, ustalono, że był leworęczny.
Spotkanie było bardzo interesujące, a następne odbędzie się 12.03 o godz.11.00.
