Zula Pogorzelska, tak pilnie satrzegła swego życia prywatnego, że do dziś trudno ustalić prawdziwą datę jej urodzenia. Wiadomo, że przyszła na świat na Krymie w rodzinie wziętego lekarza Andrzeja Pogorzelskiego. Zofia, bo takie było, jej prawdziwe imię, na scenie debiutowała już w w ieku szesnastu lat. Miłościa do estrady zaraziła ja matka Emilia, niedoszła aktorka, która latami bezskutecznie marzyła o wielkiej karierze. Nastolatka odebrała gruntowne wykształcenie w zakresie śpiewu, deklamacji i ruchu scenicznego. Śpiewała w chórze parafialnym, grała w amatorskich teatrzykach, aż przyszedł czas na jej prawdziwe narodziny jako artystki. Podczas I wojny światowej dotarła z występami nawet do Moskwy. Gdy w 1919r. przybywa do Warszawy, miała jeden cel- zrobić wielką karierę operową. Na poczatek zatrudniła się w teatrze Bagatela, gdzie została zauważona i zaangażowana do teatrzyku Qui Pro Quo przez Jerzego Boczkowskiego. Występowała w warszawskich teatrach: Qui Pro Quo (1919-1925 i 1929-1930), dorywczo w kabarecie Nietoperz, Perskim Oku (1925-1927), Teatrze Nowości (1927-1928), Morskim Oku (1928-1931), Bandzie (1931-1933), Rexie (1933), Cyganerii (1933-1934). Gościnnie występowała w wielu miastach Lublinie, Kowlu, Łucku, Równem, Pińsku, Dubnie, Baranowiczach, Lidzie, Wilnie, Grodnie, Białymstoku. 2 stycznia 1926 w rewii Pod sukienką jako pierwsza w Polsce zaprezentowała charlestona. Była ulubienicą warszawskiej publiczności, a prasa nazywała ją „polską Mistinguett". W jej repertuarze dominowały piosenki komiczne i sentymentalne, które wykonywała w charakterystyczny sposób. Najbardziej popularne to ,, Spotkamy się na Nowym Świecie", ,,Panna Mania gra na mandolinie", ,,Czego pan się pcha",,, Bubliczki".

Wyjątkowy duet sceniczny stworzyła z Eugeniuszerm Bodo, z którym ponoć połączył ją też płomienny romans. Jak było naprawdę, wiedzieli tylko oni. Prywatnie Pogorzelska była niezwykle ciepłą i serdeczną kobietą. Poza sceną szukała tego, co większość dziewczyn w jej wieku - prawdziwej miłości. Odnalazła ją u boku przyjaciela, aktora, scenarzysty i konferansjera, Konrada Toma. W 1933 podczas występu w rewii Zjazd gwiazd pojawiły się pierwsze objawy ciężkiej choroby rdzenia kręgowego (jamistość rdzenia), która zmusiła ją do przerwania kariery. Wraz z mężem, Konradem Tomem wyjechała do wileńskiej kliniki uniwersyteckiej na leczenie. Zmarła tam 10 lutego 1936. Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.